#Kerst: brownietruffels

Het is zo ver! Morgenavond mogen we in mottige kerstpyjama's rond de kerstboom zitten, kerstliedjes kwelen en de bomma kennis laten maken met christmas crackers (een aanrader en amusement verzekerd, tenzij de bomma met haar hart sukkelt...). 

The most wonderful time of the year. 

Geen understatement want voor mij en mijn soortgenoten staat kerstavond ook garant voor 1 avond zonder boeken en zonder "ik  ga dat vanzeleven niet kunnen"-crisissen. Morgenavond, zijn we voor heel even vrij en blij. 

Om al wat in the mood te komen (en om te compenseren dat ik geen tijd heb om net als in het pre-unief-tijdperk én een biscuit én een bûche de Noël te bakken) maak ik vanavond deze kleine brownietruffels voor bij de kerstkoffie. Apart verpakt in een wikkeltje bakpapier en met een klein kerstbriefje erbij zijn ze mijn kerstkaartje voor mijn familie. Want uiteindelijk draait kerst niet om de cadeautjes en veel te veel eten, maar om samenzijn en gezelligheid.
Of om deze kerstcadeautjesreeks met een gigantisch cliché af te sluiten:

Raw brownietruffels

- 100g ontpitte dadels, grof gesneden
- 100g gemengde noten
- 50g boekweit
- 80g cacaopoeder
- Snuifje zout
- 2 el rijststroop of ahornsiroop
- 2 el kokosolie
- 3 el plantaardige melk

1. Maal alles fijn in de keukenrobot tot je een kneedbaar geheel krijgt.
2. Rol kleine balletjes van het browniemengsel en plaats ze op een schaal die in de koelkast past. 
3. Laat de brownietruffels zo'n 3 uur of langer opstijven in de koelkast.
4. Eens ze opgesteven zijn versier je de truffels met wat kunstige strepen van gesmolten chocolade. 
5. Laat de chocoladestrepen uitharden. 
6. Klaar! 

  

Vrolijk kerstfeest allemaal! 

#Kerst: Chutney

Twee zomers geleden, verkeerde ik in een chutneyperiode. Ik heb zo van die obsessieve momenten. In die momenten moet ik de hele buurt van mijn experimenten cadeau doen omdat mama en papa al chutney-geïntoxiceerd geraakten. Die zomer maakte ik de heerlijkste vijgenchutney met toetsen van rode wijn, sinaasappel en kaneel, die ik liet rijpen tot kerst. Op kerstavond opende ik het potje en genoot van mijn zelfgemaakte, extreem feestelijk smakende chutney bij mijn hazelnootburger. Van zo'n dingen kan ik enorm gelukkig worden. 

Deze zomer dacht ik er helaas niet aan om vijgen-sinaasappelchutney te maken. Bij gebrek aan een genoteerd recept, kan ik jullie nu ook enkel jaloers maken met het feit dat ik die chutney ooit kon maken en eten. (ik probeer het volgende zomer nog eens en dan krijgt u volgend jaar een vijgen-sinaasappel-chutneyrecept van mij cadeau met de feestdagen) 

Toch staat sindsdien chutney een beetje gelijk aan feest en kon ik niet echt anders dan een nieuw chutneyreceptje te bedenken als foodcadeautje voor deze feestdagen. Ik presenteer u mijn pittige appel-cranberrychutney!

Spicy appel-cranberry-chutney

      

•          2 teentjes look, fijngehakt
•          1 rode ui, fijngesnipperd
•          een flinke scheut calvados
•      4 appels, geschild en in stukjes
•           2 koppen cranberry's
•      1 chillipepertje met zaadje voor extra vuur
•           Sap van 1 citroen
•          1 mandarijn in schijfjes
•          Kaneel, naar smaak
•          Peper en zout
•          Komijn en gemberpoeder, naar smaak

1. Verhit wat olie in een kookpot en stoof hierin de fijngesnipperde ui een vijftal minuten aan. Voeg de fijngehakte look en het fijngehakte chillipepertje (met of zonder zaadjes) toe en laat even meestoven.
2. Blus met een scheutje calvados (optioneel) en voeg de appelstukjes, citroensap, mandarijnschijfjes en cranberry's toe.
3. Kruid met peper, zout, kaneel, eventueel wat komijn en gemberpoeder. Ik plaatste hier geen hoeveelheden bij omdat ik vind dat je hier zelf wat moet proeven. Maak er jóuw eigen chutney van, druk er je eigen stempel op door te variëren met de (hoeveelheden) van de kruiden. Ik hou persoonlijk wel van een kruidige chutney, maar misschien heb jij het liever subtiel. Experimenteer!
4. Laat de chutney een kwartiertje pruttelen op een laag vuurtje.
5. Giet de chutney in gesteriliseerde potten. Omdat hij weinig suiker bevat, kan je deze chutney geen eeuwen bewaren. Afgesloten moet anderhalve week in de koelkast wel lukken, maar langer heb ik het me nog niet durven riskeren.

#Kerst: fokdeblok

Ik ben hier de hele tijd al fijn over Kerst bezig, maar de realiteit is dat Kerst nogal aan mij voorbij gaat dit jaar (en de komende 3 jaar...). Die verdomde blok... Naar de kerstboom kijken, in pauzes en tijdens het eten naar kerstmuziek luisteren en tussendoor al eens een kerstkaartje schrijven of een cadeautje inpakken. Een student leert genieten van de kleine dingen. Altijd leuk is het als mensen je (uit medelijden) iets komen brengen om te eten.Niets zo hartverwarmend als papa die met een zorgvuldig samengestelde mix van noten en gedroogd fruit in een schattig potje en een kom thee de kamer in komt gewandeld of mama die me 's avonds een bordje vers fruit brengt. Het zijn die dingen die je er op zware dagen soms kunnen doorhalen.

Deze post is eigenlijke een warme oproep voor al wie een student kent en deze een hart onder de riem wil steken: geef hem/haar wat lekkers te eten, een garantie op een kleine vreugdepuls in deze duistere tijden. Dat lekkers is dan bij voorkeur nog breinstimulerend ook. Dus geen zoete brol, maar gezonde vetten en trage suikers. Deze energiebars voldoen perfect aan die voorwaarden en zijn daarbij nog eens super makkelijk te maken ook. Spring dus meteen de keuken in en maak een student gelukkig. Bekijk het als uw Kerstmissie van de dag.

Energiebars voor studenten in nood

• 200g ontpitte dadels
• 300g gemengde noten
• 1 kop kokosrasp
• Zeste van 1 citroen
• Snuifje gemberpoeder
• Snuifje zout
• 1 el honing
• 2 el kokosolie

1. Gooi alles in de keukenrobot en mix tot een kneedbare massa. 
2. Duw de massa stevig aan in een rechthoekige vorm die je bekleed met plastic folie en laat uitharden in de koelkast (een 2tal uur).
3. Snijd in repen en haal ze voorzichtig uit de vorm. Mocht je de repen niet genoeg hebben aangedrukt, kan het zijn dat ze niet allemaal even mooi en reepvormig zullen zijn, maar wat zullen brokkelen. Voel je vrij om bolletjes of een andere vorm van het "deeg" te vormen.
4. Bewaar de energiebars in een afgesloten doosje in de koelkast. Wie een hele blokperiode van deze repen wil snoepen, kan er een hele hoop maken, ze  bewaren in de vriezer en dan even op voorhand te laten ontdooien. 

Cadeautip: Leuk ingepakt, eventueel voorzien van een coole (thermo-) theemok, kunnen deze repen ook een erg mooi cadeautje zijn. 

#Kerst: home-made ketchup

Zelf compleet zoetigheidverslaafd  zijnde, was het wat moeilijker om hartige eetcadeautjes te bedenken. Toch bracht een korte Pinterestzoektocht me meteen bij zinnen: er is zoveel hartig lekkers! Verleid door de idee van zelfgemaakte ketchup, toverde ik wat tomaten met ander lekkers om tot mijn eigen ketchup. 

Plan was om mijn flesje cadeau te geven aan mama (een "zomaar"-cadeautje, want het was nog lang geen Kerst toe ik dit recept uitprobeerde), maar helaas sneuvelde mijn ketchup al half tegen de vrijdag erop (ketchup is gewoon ook lekker bij alles ...) En een halve fles ketchup cadeau geven, leek me nu ook niet meteen sympathiek.

 Houd u dus een beetje in wanneer u voor dit foodcadeautje gaat en laat nog wat over om weg te geven ;)

Home-made ketchup

• 2 blikken goeie kwaliteit hele tomaten (dus geen stukjes) of vers (mocht je dit recept in de zomer tegenkomen en de tomaten in het seizoen zijn)
• 3 tenen  look, gepeld
• 1 ui, gepeld en in parten
• 1 el appelazijn
• rijststroop, suiker of een snuifje stevia  naar smaak
• Een flinke snuf zout

1. Leg de look en ui op een ingevette ovenschaal en rooster ze even onder de gril.
2. De de tomaten samen met de suiker in een pan en laat ze 10 minuten zachtjes koken zodat het vocht verdampt en de tomatensaus indikt. Verleng de kooktijd voor een dikkere ketchup.
3. Doe de tomaten, de gegrilde ui en look samen met de azijn en zout in de blender en mix tot een mooie gladde saus. 
4. Giet de ketchup in een gesteriliseerde fles of bokaal en laat hem afkoelen en indikken in de koelkast.
5. Versier je fles met een mooi label en maak er iemand blij mee. 

Cadeautip: Geef er een falafelmix, een pak speciaal naanbrood en wat leuke servetjes bij. Een stiekem vegetarisch cadeautje voor een instant zaterdagavondmaal.

Granola

{Sfeermuziek}

Wie mij al een tijdje volgt, kent intussen wel mijn granola-kersttraditie. In het kort: elk jaar geef ik papa granola cadeau. Elk jaar een andere soort. Dit jaar ging ik voor een granola die de naam sneeuwvlokjesgranola wat mij betreft volledig waard is. Bountygranola had ook gekund, want de variant van dit jaar wordt er eentje met kokos en chocoladenoten. Als kleine twist voegde ik er ook nog wat gekonfijte gember en krenten aan toe. Een beetje vanalles dus. Maar hij is lekker, héél lekker. (Niet dat ik er al de helft zelf van op had, nenenee... *blik van een puppy die net een schoen kapot beet en doet alsof hij helemaal van niets weet*)

Wie dus nog geen idee heeft wat vader dit jaar cadeau kan doen, moet misschien wel eens deze sneeuwvlokjesgranola overwegen. 

Weeral een probleem van de baan. Geen dank ;)

Sneeuwvlokjesgranola 

Voor de basis

• 1 kop boekweit
• 1 kop havervlokken
• 1 kop zonnebloempitten
• 70 ml honing/ ahornsiroop
• 70 ml kokosolie
• Snuifje zout
• Druppel vanille-extract

Voor erbij

•  ½ kop kokosrasp 
• 1 kop volkorenrijstpuffs 
•  een handvol krenten 
• een handvol (gezouten)chocoladeamandelen
• een handvol kokosblokjes (vind je hier)
• eventueel wat stemgember, in kleine stukjes gesneden (niet te veel, want overheerst snel)

1. Meng in een grote kom alle ingrediënten voor de basis door elkaar. 
2. Spreid de granenmix dun uit op een grote met bakpapier beklede bakplaat. Bak de granola gedurende 30 minuten op 200°C en roer alles om de 10 minuten even om. De granola hoort op het einde mooi goudgeel te zijn.
3. Laat de granola volledig afkoelen en roer er alle andere ingrediënten door. 
4. Verpak je granola in een grote glazen pot en schrijf er een mooi label voor.  
5. 
   
6. Cadeautip: Je maakt dit cadeau extra speciaal door er een gepersonaliseerde kom bij te geven. Ga aan de slag met een witte ontbijtkom en wat porseleinstiften en laat die creatieve zelf spreken. Garantie op succes! 

Over kerst, cadeautjes en rendierkeutels

Het is december!!!!! 

Nu is het eindelijk sociaal aanvaardbaar om over Kerst te beginnen. 

Laat ons meteen to the point komen. Voor mij is het veel meer dan dat, maar voor velen is Kerst= cadeautjes. 

Niet zo verwonderlijk, want een cadeautje krijgen is altijd fijn. Dat hoeft niet altijd iets immens duur of groot te zijn. Onder het motto "wie het kleine niet eert ..." ben ik fan van foodcadeautjes. 

Het betreft hier erg kleine, schattige cadeautjes, die men ook wel eens zo mooi "attenties"  noemt. Deze zijn zo ontzettend leuk om achter de hand te hebben in deze periode van het jaar, waarin bezoek al eens wat vaker binnen durft te vallen. Ik refereer hierbij graag naar mijn zielige kotkersttraditie: Nigella's Christmaskitchen. Bij gebrek aan tafelgenoten, eet ik -zodra mijn hoofd " Kerst" begint te scanderen  (ergens eind september dus ...)- samen met Nigella, die me toont hoe gezellig koken in deze periode van het jaar al niet kan zijn. Wel nu, hebben we allemaal wel al die aflevering (en alle andere) van Nigella's Christmas Kitchen gezien, waarin Nigella - nog net niet met dwarrelende sneeuw en een "O denneboom"-zingend kinderkoor op de achtergrond- fudge en ander lekkers maakt om op het einde van een van haar vele kerstdiners aan haar gasten mee naar huis te geven. Niemand kan je zoveel zin doen krijgen om met kerstmuziek, kaarsjes, kerstlichtjes en kerstbomen de keuken in de duiken op Christmaspudding of Minced Meat tarts te bakken.

(Indien u nog nooit een aflevering van Nigella's Christmas Kitchen gezien heeft, dient u deze nu meteen te bekijken. Ken uw instant-kerstgezelligheidsklassiekers!) 

Onder invloed van Nigella , heb ik me dan ook plechtig voorgenomen later als ik "groot" ben de hele maand december en januari allerlei lekkers voor bezoek, buren, vrienden en familie klaar te hebben in mijn keuken die immer naar versgebakken appel-kaneeltaart zal ruiken.*Droomdroom...* 

Voorlopig houd ik het in december en januari bij blokken *Weenween...*

Voor wie echter nu al groot is, stel ik voor dat u in mijn plaats de traditie reeds start. Om u daarbij te helpen, overspoel ik u deze maand met simpele recepten voor zelfgemaakte lekkernijen om iedereen die je lief is blij mee te maken. 

Laat er ons meteen invliegen met het eenvoudigste, maar misschien niet meest aantrekkelijke recept dat ik voor u klaarstaan heb, namelijk: rendierkeutels. 

Misschien doet de naam u niet meteen naar de keuken rennen om dit eenvoudige receptje uit te proberen. Hopelijk wordt u wel enthousiast wanneer ik u vertel dat het hier om de ultieme zout-zoet-knapperig combinatie gaat: amandelen omhuld met een jasje van donkere chocolade en besprenkeld met wat zeezout. 

Of hoe smaken in je mond zo perfect kunnen samenvallen dat je spontaan een vreugdedansje maakt. (Zo gelijk een elf, springend met uw voeten tegen elkaar enzo ;) )

Rendier keutels aka gezouten chocolade-amandelen

• 1  handvol amandelen
• 3 el chocolade naar keuze, bij voor keer min 75%, gesmolten (in 1 min microgolfoven of au bain marie) 
• Zeezout of himalaya pink salt (voor een fancy roze look)

Dit valt amper een recept te noemen...

1. Roer de chocolade door de amandelen.
2. Spreid de amandelen uit op een bakpapiertje en laat ze een nachtje uitharden op kamertemperatuur.
3. Hussel er nog wat zout door.
4. Verpak de amandelen in mini-weckpotjes, zakjes of doosjes.

Blauwe-bessen-troost

Hij staat voor de deur. De schrik van de student, de vreselijkste, meest uitputtende periode van het jaar.

"Kerst?"

Meent u dat nu?! Alsof ik aan de kerstperiode ooit dergelijke omschrijving zou toekennen (kerstgeobsedeerd als ik ben). Feit is wel dat Kerst de periode in kwestie alleen maar verschrikkelijker maakt, aangezien De Periode het vieren van Kerst en Nieuwjaar semi-onmogelijk maakt.

" Aah, de blok..."

Ja, dé blok dus.

Medestudenten voelen mijn verdriet.

Wat wij nu -om ons mentaal al wat voor te bereiden en nog wat te genieten van die laatste 3 weken waarin we nog een leven hebben- nodig hebben is troostvoedsel. Véél, zoet troostvoedsel. Als het kan nog een beetje gezond ook, zodat we na januari nog door de deur kunnen.

Wat dacht u van dit blauwebessenpannenkoekengebakje. Perfect om jezelf wat nieuwe moed in te blazen om er de komende maanden keihard tegenaan te gaan.

Maar laat dit ons lijflied zijn!

Bessen-pannenkoekengebakje

Nodig voor 2 personen

-   65g havermout

- 1 el (kokosbloesem)suiker

- 2 el gebroken lijnzaad

- 1 afgestreken el bakpoeder

- 40g volkorenmeel

- Snuf zout

- 1 el (kokos)olie

-  150ml Provamel macadamiamelk

- 1 handvol bevroren blauwe bessen

Voor erbij

     - Extra blauwe bessen

               - Provamel blauwe bessenyoghurt

1. Meng in een kom de havermout, suiker, het lijnzaad, het bakpoeder, meel en het zout door elkaar. Voeg de gesmolten kokosolie en de melk toe en roer alles goed door elkaar. Vouw de bevroren bessen zachtjes door het beslag.
2. Bak in een ingevette antikleefpan kleine pannenkoekjes. Wees voorzichtig bij het keren van de pannenkoeken, want ze kunnen nogal broos zijn.
3. Stapel 4 mini-pannenkoekjes op elkaar, met ertussen telkens een dun laagje bessenyoghurt. Top af met wat extra yoghurt en blauwe bessen.
4. Nomnomnom…

Het menu van morgen

"Waarom?"

Als vegetariër krijg je maar wat vaak deze vraag voorgeschoteld. Soms uit interesse, soms om eender welk antwoord je er ook op zal geven compleet de grond in te boren. Als je zegt dat je het voor de dieren doet, vinden ze je melig en zwak. Doe je het voor je eigen gezondheid, komt het "Gezond?! Zonder vlees ofwa? Yeah right!" naar boven. Zeg je dat je het doet voor de medemens, om hongersnood tegen te gaan vinden ze het onzin en ben je vegetariër om het milieu te sparen, noemen ze je naïef. " Alsof jij daar allemaal iets aan kan veranderen."

Vegetariër zijn is onze eigen weloverwogen keuze en alsmaar meer blijkt dat de toekomst ons in die keuze steunt. Steeds vaker duiken initiatieven op die mensen aansporen wat minder vlees te eten en meer rekening te houden met de impact van voeding op je lichaam, de dieren, de medemens en het milieu. Een zege voor de vegetariërs, want inderdaad: met een handvol vegetariërs op de aardbol kunnen we waarschijnlijk niet al te veel aan de wereldproblemen veranderen, maar als we met veel zijn, maakt elk beetje al snel een groot verschil. 

Een voorbeeld van zo'n campagne is "het menu van morgen". Deze bewustmakingscampagne zet mensen aan stap voor stap hun dieet een klein beetje aan te passen om zo tegen 2030 (wanneer we hier met een paar miljard mensen meer zullen zijn) toch nog gezond en lekker te kunnen eten, zonder hierbij de aarde nog verder uit te putten. De basisprincipes voor het Menu van Morgen zijn zo klein en simpel, dat ze me voor iedereen haalbaar lijken:

Geef groenten de hoofdrol

Eet met het seizoen mee

Kies vaker peulvruchten, noten en volkorengranen

Kleinere rol voor vlees en zuivel

Verminder voedselverspilling (koop, kook en bewaar slim)

Geen grote moeite toch?

Bij deze wil ik iedereen dus oproepen wat vaker aan deze principes te denken. Koop meer echte wintergroenten (bloemkool, pastinaak, raapjes, bieten, worteltjes...) in plaats van jaar in jaar uit tomaten, courgettes en aubergines te kopen die 's winters in warmgestookte kassen gekweekt moeten worden (hallo CO2!). Eet eens vaker wat kikkererwten of linzen, zo snel klaar en je kan er zoveel lekkere dingen mee doen. Kortom: denk even na voor je iets in je kar legt. Als we dat allemaal samen een beetje vaker doen, kunnen we heel wat veranderen. 

Vastberaden om samen met mij mee te doen of heb je nog een pak vragen, opmerkingen, suggesties of tips? Gooi het er hieronder in de comments even allemaal uit, ik zal het met veel liefde lezen en beantwoorden ;) Wil je meer weten over Het Menu Van Morgen, neem dan even een kijkje op de site. 

Tot slot nog - hoe kan het ook anders- een receptje. Een perfect, toekomst-approved receptje dan nog wel. Give it a try!

Risotto met boerenkoolpesto en een eitje

voor 2 personen

Voor de pesto 

• 2 handenvol gewassen boerenkool, ontdaan van de harde stengels en in kleine stukjes gesneden
• 1 handvol geroosterde walnoten
• 6 el olijfolie
• 1 handvol edelgistvlokken of 40g parmezaan
• Zwarte peper en zout

Voor de risotto

• 2 koppen zilvervliesrijst, reeds gaar gekookt
• 1 raapje, gewassen en in kleine blokjes
• 4 grote el van de boerenkoolpesto
• 2 eitjes van blije kippen die vrolijk kip kunnen zijn (dus krabben en wroeten in echt gras en niet in een fel verlichte hangar met ik weet niet hoeveel soortgenoten)

1. Voor de pesto gooi je alle ingrediënten samen met een scheut water in de blender en laat je hem op volle snelheid draaien tot je een mooie, gladde, groene saus krijgt. Het kan zijn dat je wat extra water moet toevoegen om de blender "in gang" te krijgen. 
2. Proef van je pesto en kruid desgewenst extra met peper en zout.
3. Verhit een lepel olie in een wokpan en voeg wanneer deze warm is de rijst toe samen met een half kopje water. Laat de rijst wat bakken en pruttelen en voeg met beetjes water toe tot je een romige, risotto-achtige rijst overhoudt. Voeg de blokjes raap toe en laat nog even mee opwarmen. De raapjes moeten nog krokant blijven, dit geeft je risotto wat meer bite. 
4. Roer zoveel boerenkoolpesto door de rijst als je lief is en serveer met een gebakken/gekookt/gepocheerd eitje en eventueel wat extra parmezaan.

#Kotfood: noedelsoep

Deze noedelsoep is het resultaat van een mislukte poging om mijn favoriete pikante soep van bij de Chinees na te maken. Ik sprak van een mislukte poging in die zin dat ze in de verste verte niet lijkt op die bewuste Chinese soep. Zonder al te arrogant over te willen komen, maar deze soep is gewoon véél lekkerder, sneller, goedkoper en gezonder. Laat ons van een van de meest succesvolle mislukkingen uit mijn hele kookcarière spreken.

Zo succesvol dat ik deze soep minstens eens om de 2 weken maak op kot om er dan 2 dagen lang van te eten. Een kleine berekening brengt me erbij dat 1 op de 5 warme maaltijden die ik op kot verorberen zich tot deze soep brengen. Of ik dat niet beu word? Bijlange niet! Zou jij iets wat super lekker is, je elke keer een klein beetje kan aanpassen aan wat je in de koelkast liggen hebt en je ’s ochtends net voor je naar de les of het werk vertrekt op nog geen 15 minuutjes uit je mouw schudt ooit beu worden? Ik alvast niet.

Varieer er dus op los: andere groenten, andere noedels (denk aan rijst- of groene theenoedels, mie…), met of zonder tomatenpuree, met tofu of tempé of nog iets anders … Alles kan erin en zolang je je een beetje aan de basisregels van het recept houdt, is het resultaat telkens weer verrukkelijk.

No-time noedelsoep

• 1 blok stevige tofu
• 6 el rijstazijn
• 6 el sojasaus
• 3 cm geschilde gemberwortel, of wat meer als je net als ik aan een zware gemberverslaving lijdt
• 1 rood pepertje, zonder pitjes
• 3 teentjes knoflook
• 2 l groentebouillon
• 4 wortels
• 200 g sugarsnaps of snijbonen
• 1 rode paprika
• 500 g champignons
• 2 rode uien
• 1 pak sojascheuten
• 75 g tomatenpuree
• Noedels, zoveel je lief is
• 1 bosje lente-uitjes
• Optioneel: pinda’s

1. Snijd de tofu in blokjes en marineer hem alvast in de rijstazijn en de sojasaus.
2. Snipper de gember, het pepertje en de look heel fijn en doe ze in een grote soepketel.
3. Giet er de bouillon op en laat alles al even opkoken. Zo zal de bouillon de smaak van de gember al wat opnemen.
4. Snijd intussen de wortels in schuine schijfjes, de paprika in reepjes, de snijbonen in schuine stukken en de champignons in sneetjes. Snipper de lente-uitjes fijn.
5. Laat eerst de wortels meekoken en doe er pas een 4-tal minuten later de andere groenten en de tofu (inclusief de marinade) bij.
6. Wat de noedels betreft, hangt alles ervan af welke noedels je gebruikt. Sommige moeten 4 minuten koken, anderen moeten gewoon even weken. Op de verpakking kijken, is dus de boodschap! Wie zeker wil zijn, kan de noedels ook gewoon apart koken, ze daarna over de soepkommetjes verdelen en er de soep over gieten.
7. Laat de soep even koken totdat de groentjes net niet gaar zijn. Het is veel lekkerder als de groentjes nog lekker krokant zijn, dan wanneer ze zielig en volledig plat gekookt in de soep drijven.
8. Doe er de tomatenpuree en ¾ van de lente-uitjes bij en laat de soep nog even opkoken.
9. Schep een flinke portie soep in een mooie kom. Wat extra lente-ui en eventueel wat pinda’s en klaar!

* Tip: De soep wordt pikant door de gember en het pepertje. Als je niet zo into pikant bent, doe je er dus best wat minder gember in of laat je gewoon het pepertje weg.

Hij kwam, hij kwam ...

Ik woon in het microgebied in België waar de Sint op 11 november al langskomt. Waarschijnlijk voerde hij dat indertijd in omdat hij het niet rondkreeg die ene dag op 6 december. Die mens heeft ook stress.

Sinds een paar jaar lijkt de Sint me vergeten te zijn. Vorig jaar nog plaatste ik op de vooravond van 11 november hoopvol mijn schoen mét tekening, wortel en icetea (bij gebrek aan bier) voor zwarte piet onder de dampkap op mijn kot. Bij gebrek aan schoorsteen.

Die ochtend stapte ik doodcurieus en veel vroeger dan normaal, zoals kindjes dat altijd doen op Sint-Maarten, uit bed.

Smak boem patat.

Reality strikes.

Ik ben te oud. De Sint laat kindjes van 18 aan hun lot over.

Samen met een paar vriendinnen die het ook niet kunnen verkroppen de we “te oud” zijn voor de Sint, organiseren we elk jaar een groots Sint-Maartenfeest. Sintenliedjes, huisgemaakte pepernoten, ongezond veel zoets en een Dag Sinterklaasmarathon inclusief. Zie het als een soort protest tegen ouder worden. En misschien ook een beetje tegen de Sint, die ons vergeet. *SnifSnifSnif*

 Om mezelf nu al een beetje voor te bereiden op De Grote Dag, maakte ik afgelopen week een klein speculaaskoekje. Extreem schattig, net als die goeie ouwe dikke speculoos en super makkelijk. Echt gezond valt het niet te noemen, maar het is Sint-Maarten en op die dag bestaat er niet zoiets als calorieën.

Speculaasje uit de microgolf

-          2 el zelfrijzend bakmeel

-          30 ml kokosolie, gesmolten

-          2  el kokosbloesemsuiker

-          1 tl speculaaskruiden

-          ½ tl kaneel

-          Snuf zout

-          Snuf bakpoeder

-      Enkele amandelschilfers ter versiering. 

1. Meng alles door elkaar en doe  het deeg  in een klein microgolfovenbestendig potje. (ik deed het in een mini-weckpotje)
2. Zet anderhalf minuutje in de microgolfoven.
3. Eet hem warm (dan is hij zacht) of koud (dan is je speculoosje harder). 
4. Geniet van je Sint-Maartenfeest, hoe oud je ook moge zijn ;)

Fastfood en flashbacks

Vakantie, ze lijkt alweer zo vreselijk ver weg …

Flashback.

Op een zondagavond in augustus, namen mijn vriend en ik de trein terug naar huis na een weekendje zee. We waren in een rush vertrokken en hadden ’s avonds dus nog niets kunnen eten. Geen ramp, alles behalve, want in mijn hoofd verheugde ik me al op het feit dat ik nu een goed excuus had om mezelf te trakteren op een sapje in die leuke sapbar in het station in Gent, onze tussenstop. Aangekomen in het station, tsjokte mijn vriend richting pitabar en ik richting mijn sapwalhalla. Niets in mijn hoofd had eraan gedacht dat zo’n sapbar iets kende als openingsuren…

Ik speurde het hele station af op zoek naar iets relatief gezonds, maar veel gezonder dan suikerwafels en ijs leek het niet te kunnen worden. Uitgehongerd, licht gefrustreerd ging ik dan maar wat klagen bij vriend in kwestie die op een bankje zat te genieten van zijn in zilverpapier gehulde kebab-wrap. “Dan maar geen avondeten”, zei ik meelijwekkend, waarop hij me aanspoorde eens in die pitazaak te gaan kijken. Ik heb nog nooit een voet richting een pitabar gezet. Die 2 grote draaiende vleeshompen, veelal door warmrood licht in de spotlight gezet, schrikten mijn vegetarische zelve steeds af. Dat ik daar zo een beetje eten ga gaan zoeken zeker, dat ziet ge van hier. Maar ik had honger. En honger drijft een mens tot de zotste dingen, dus stapte ik richting het menu-bord en onderzocht mijn opties. Tot mijn grote verbazing trof ik een vegetarisch broodje falafel aan. Oké dan maar. En voor het eerst in wel 6 jaar bestelde ik fastfood. Honger verdrijft principes.

Nogal argwanend zette ik me naast mijn vriend, die nog net geen foto’s begon te nemen  om dit legendarische moment (Anne-Sophie eet fastfood) vast te leggen, op het bankje. Ik opende mijn zilverpapiertje en zag… Groentjes, ofwa?! En nog redelijk veel groentjes ook. Ook qua smaak steeg dit broodje falafel in mijn achting en na enig geanalyseer, besloot ik dat dit op gezondheidsvlak veel erger had gekund.

Een openbaring en een aanrader voor hongerige, vegetrische reizigers dus. (Hoewel de sapjes toch nog steeds mijn voorkeur genieten hoor).

Deze vakantieherinnering indachtig, bekeek ik de pot kikkererwten die op mijn voorraadrek stond en wist ik wat me te doen stond. Zelf een broodje falafel ineen flansen en wel snel, want 45 minuten later moest ik alweer gewapend met pen en cursus in de les dierkunde zitten.

De kikkererwten vlogen met wat kruiden in de keukenrobot, de pan in ermee, broodje roosteren, groentjes erbij en klaar. Met nog 30 minuten over genoot ik op mijn gemakje van mijn eigen, gezonde broodje falafel en die leuke vakantieherinnering. De geweldige spreuk indachtig:

"Don’t cry because it’s over, smile because it happened."

Of hoe melig unief een mens kan maken.

Broodje falafel op een rappeke

-          1 pot kikkererwten

-          1 hand peterselie

-          1 takje munt

-          1 tl komijn

-          ½ tl cayenne

-          1/2 tl curcuma

-          1 gare zoete aardappel (in stukken snijden en 10 minuten in de microgolfoven)

-          1 tl ras el hanout

-          1 tl knoflookpoeder

Voor erbij

-          Volkoren pitabroodjes, geroosterd

-          Sausjes naar keuze: looksaus, veganaise, ketchup, sriracha…

-          Avocadoblokjes, fetablokjes…

-          Groentjes naar keuze: sla, tomaat, komkommer, fijngesneden rode kool, rode ui, wortelreepjes …

1. Doe de gespoelde, uitgelekte kikkererwten samen met de zoete aardappelblokjes, peterselie, munt, komijn, cayenne, curcuma, ras el hanout, wat zout en knoflookpoeder in de keukenrobot. Mix op volle snelheid tot je een korrelig, doch kneedwaar deegje bekomt.
2. Vorm kleine burgertjes van het kikkererwtenmengsel en bak deze in wat kokosolie in een antikleefpan.
3. Stop je falafel samen met wat groentjes, een sausje naar keuze en eventueel wat feta of avocado in een volkoren pitabroodje en zet er met smaak je tanden  in. 

Creepy karamel appels

Volgende week is het Halloween!

Ik herinner me nog die keer in de lagere  school, toen ik met een paar vriendinnen op trick-or-treat-ronde ging in ons dorp. We moesten aan iedereen die de deur opendeed, verbaasd 4 in heksen en zombies verkleedde kleine meisjes te zien, uitleggen waarom we nu juist voor hun deur stonden en het gerechtigd vonden snoep te eisen. Halloween was nog niet bepaald ingeburgerd, zeker niet in die tijd en in het boerendorp waar ik woon en de gemiddelde inwoner 79 jaar en slecht te been is. Onze snoepronde verloor dus wat van zijn charme. Maar goed, we kregen snoep, we waren blij.

Ik wilde altijd dat ik op 31 oktober heel even in Amerika kon wonen. Voor een klein kind leek die dag me de hemel, de topdag van het jaar. Als je het mag geloven, maakt elke oma en elk gezin op die dag een hele hoop zelfgemaakte Halloweensnoepjes klaar. Om ter lekkerst, om ter meest. Moet gewoon geweldig zijn als kind.

Dit jaar besloot ik zelf een Halloweenzoetigheid te maken en zo de echte Amerikaanse huismoeder in mezelf eens volledig te laten gaan. Ik struinde langs een heleboel overzichten op blogs en recepten op Pinterest en kreeg zo naderhand een beeld van de traditionele zoetigheden waarmee, de Amerikaanse kinderhandjes op 31 oktober gevuld worden.Peanutbuttercups, huisgemaakte snickers, heksenkoekjes en ander zoets in enge vormen. Eén ding sprong me meer dan de rest in het oog: karamel appels. Blijkbaar zijn deze een traditional op Halloween.

Nu wil het toeval dat ik gek ben op karamelappels. Nu ja, toch als die vergelijkbaar zijn met die rode kermisappels van bij ons, wat ik veronderstel. Traditioneel al ik 1 keer per jaar zo’n appel op  de kermis in onze stad. Helaas werden ze uit mijn leven verbannen door het ijzerdraadje dat nu voorkomt dat mijn tanden terug in konijnenstand gaan staan. Op de kermis lopen, die appels zien en weten dat ik er geen mag, het blijft altijd een pijnlijke zaak.

Mijn beslissing was dus snel gemaakt en ik begon  te experimenteren met gezonde karamel en appels. Uiteindelijk besloot ik dat een volledige appel in karamel hullen nogal een gedoe en verschrikkelijk onhandig was. Een gezellige karamel-appeldip leek me een zeer mooi alternatief.

Karamel en appels.

Gezond en ijzerdraad-proof.

Ikke blij.

P.S. Voor deze karamelappels hoeft het geen Halloween te zijn. Ze zijn op elke dag van het jaar verslavend lekker.

Gezonde karamel-appels

-          15 zachte, grote dadels, ontpit

-          2 el ahornsiroop

-      1 el amandelboter of gemengdenotenboter

-          Zeezout

-          2 erg lekkere, knapperige appels

-          Amandelschilfers, optioneel

1. Snijd de dadels in stukjes, doe ze in een kommetje en zet ze half onder met water.
2. Laat de dadels ongeveer een uurtje weken in het water. Ongeduldig? Ik ook, dus zet ik mijn potje altijd voor anderhalve minuut in de microgolfoven. Hetzelfde effect als weken, maar dan tien keer sneller.
3. Voeg de ahornsiroop, notenboter en het zout toe aan je geweekte/verarmde dadels en mix in een kleine keukenrobot of met de mixer tot een mooie, gladde karamelkleurige dip. Vind je de dip wat te vast, voeg dan in kleine beetjes nog wat water toe.
4. Snijd je appels in partje  en zet ze samen met de amandelschilfers en het kommetje karamelsaus op tafel.
5. En nu: dippen maar! 

Herfstige pasta-pesto voor weinig tijd

Ik beloofde u een recept met de Pea-Basil-pesto, waarover ik zo lovend was in mijn review. Mijn voorgevoel zei dat deze gezonde pesto in combinatie met pasta, pompoen, champignons en pitjes een match made in heaven zou zijn. Niet voor ’t een of ’t ander, maar ik zat er boesj op, zoals ze dat bij ons zouden zeggen.

Pasta en pesto zijn nooit een slecht idee. Het leuke eraan is dat je er kan bijsmijten wat je maar wil. Zo ontdekte ik ooit samen met een vriendin dat pasta-pesto en soepcroutons een eigenaardige maar zalige, crunchy combinatie is. Probeer het maar eens en u zult ons gelijk geven.

Voor deze pasta-pesto variant trok ik mijn diepvriezertje open. U moet weten dat ik de laatste tijd nogal diepvriesgroentengek ben. In de Colruyt kijken ze me altijd een beetje vreemd aan als ik een zak van elk product uit hun diepvriesgroentjesassortiment in mijn kar heb liggen. ’t Moest maar zo gemakkelijk niet zijn: vers en voorgesneden. Wat wil een gestresseerde student nog meer.  Thuisgekomen komt dan altijd die pijnlijke confrontatie met mijn veel te kleine diepvriesvakje. Dat ding opendoen is altijd een avontuur op zich en ik word immer uitbundig begroet door zakken soepgroenten, pompoenblokjes of peterselie die eindelijk een weg denken gevonden te hebben uit hun overbevolkte woonst. 

Dit is zo’n gerechtje dat echt alles heeft: het is snel klaar (in 15 minuutjes zit je aan tafel), boordevol lekkers, gezond en vegetarisch.

Perfect voor onverwacht bezoek op kot.

Herfstpasta met pesto, pompoen en boschampignons

Voor 2 hongerige personen

-          2 koppen pompoenblokjes, diepgevroren

-          1 el olijfolie

-          Tijm

-          Peper en zeezout

-          1 kop boschampignons, diepgevroren

-          4 koppen gare volkorenspeltpasta of een andere korte pasta naar keuze

-          1 potje pea-basil van Farm vegetables of andere lekkere pesto*

-          ½ el lookpoeder

-          Zwarte peper

-          1 el olijfolie

-          100g feta

-          Een flink hand pompoenpitten

-          Basilicum

1. Bak de pompoenblokjes aan in de olie in de wok. Kruid met peper, tijm en zeezout.
2. De champignons gaar je best in de microgolf. Je kan ze natuurlijk ook bakken, maar in de microgolf komen er meer sappen vrij die je pestosaus straks wat smeuïger kunnen maken. Stop ze dus 5 minuutjes in de microgolf en houd ze aan kant.
3. En dan kunnen we al assembleren.  Doe de gare pasta in een serveerkom (of in de wokpan als die groot genoeg is en je op afwas wil besparen) en roer er het potje pea-basil-pesto door. Voeg vervolgens de olijfolie, pompoenblokjes en boschampignons (met het vrijgekomen vocht) toe en kruid met lookpoeder, peper en eventueel nog wat zout.
4. Werk af met pompoenpitten, verkruimelde feta en basilicum.

*  In Gent vind je deze hier en hier.