zaterdag 26 juli 2014

Let's eat seaweed !



“Allé meisje, nog 1 hapje. Toe … proef nog 1 keer. “


Mij hebben ze altijd wijsgemaakt dat je iets 7 keer moet eten/proeven eer je met zekerheid kan zeggen dat je het niet lust. Ik heb dat altijd onthouden en meestal lustte ik de dingen die ik eerst verafschuwde na 7 keer plots wel. Tja, soms hebben ouders gewoon gelijk.


Voor zeewier zit ik momenteel aan 8 dus ik had de hoop al behoorlijk opgegeven. 
Het zit zo. Zeewier en ik, wij hebben iets wat ik zou omschrijven als een haat-liefderelatie. Ongeveer 2 jaar geleden kocht ik in de biowinkel een zakje gedroogd zeewier en een potje zeewiervlokken en was ik vastbesloten een manier te vinden om dit gezond “lekkers “ uit de zee eetbaar te maken. 

Eetbaar maken. Wie al eens aan zo’n zakje zeewier geroken heeft, zal mij vast en zeker begrijpen. Weglopen. Ver weglopen. Dat is de meest natuurlijke reactie wanneer de geur van gedroogd zeewier je neusgaten binnendringt. Tevergeefs probeerde ik het zeespul op allerlei manieren te masceren: fishsticks, fried rice, zeewiersalade, crabcakes… Allemaal even afschuwelijk(zacht uitgedrukt). Maar ik ben niet het type dat snel opgeeft. Koppig zeg maar. 


En ja, mirakels ze bestaan. Gisteren at ik zeewier EN ik vond het lekker. Mijn ouders aten gerookte zalm en in de zoektocht naar een vegan alternatief voor mij, besloot ik mijn potje zeewiervlokken nog eens boven te halen. En blijkbaar moet het met zeewier zoiets zijn als met wijn: hoe ouder, hoe beter, want ik ga u niet lastig vallen met de houdbaarheidsdatum, maar mijn zeewiertjes waren al "een tijdje" over datum. Pfuh, die dingen moeten rijpen... 

Onder de vorm van een soort gerookte “zalmpjes” (het klinkt een beetje raar, ik weet het maar ik kon er geen andere naam voor verzinnen) kreeg ik het lekkers uit de zee eindelijk binnen. Geef er aardappels met dillesaus en een fris komkommerslaatje bij en niemand die deze lichtroze lekkernijtjes met dat vieze gedroogde spul zal associëren.  
Mission finally accomplished :)

Vegan gerookte zalmpjes




 

      - 200g tofu
                - 3 el balsamicoazijn
                -  4 el gedroogde zeewiervlokken (salade pêcheur)
                - 90g tomatenconcentraat
                - 1 tl gerookt paprikapoeder
                - 150g cashewnoten, tot poeder gemalen
               - 1 tl gemalen lijnzaad opgelost in 3 tl warm water
                - 1 el sojasaus
                - zwarte peper en zeezout


  1. Mix alles in de keukenrobot tot een zalmroze, kneedbare massa.
  2. Vorm kleine burgertjes van het mengsel, schik ze op een met bakpapier beklede bakplaat en bak ze ongeveer 20 minuten op 230°C tot ze min of meer stevig aanvoelen. De burgertjes zullen wel nog opstijven bij het afkoelen.
  3. Snijd de “zalmpjes” desgewenst in schuine plakjes, schik ze op een bordje en garneer met wat fijngesneden sjalotjes en peterselie.
  4. Serveer met de appelkomkommersla, aardappelsla en het dillesausje.

Appel-komkommersla


                - 1 komkommer, geschild en in dunne plakjes
                - 1 appel, in kleine blokjes
                - appelazijn naar smaak
                - 2 el fijngehakte peterselie
                - zwarte peper en zeezout


Meng alles door elkaar en laat even “marineren” in de koelkast zodat je het lekker fris kan serveren.

Dillesaus


                - 1 el veganaise
                - 2 el ongezoete sojayoghurt of magere plattekaas
                - 2 el sojaroom
                - 2 el verse of 1 el gedroogde dille
                - zwarte peper en kruidenzout


Meng alles door elkaar en je bent klaar!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten