zondag 27 september 2015

De fake-kip-tip

Deze tip kwam er naar aanleiding van een van de mooiste momenten uit mijn vegetarische kookcarrière.

We schrijven vorige zomer. Augustus. Maandag. Twaalf uur ’s middags.

Een kleine inventarisering bracht mij bij de conclusie dat er op een bakje quorn, een restje vlees, een paar zielige aardappels en een krop sla niet al te veel in de koelkast zat.

Ik was echter verhongerd en zo was ook mijn vriend, die terwijl ik op zoek ging naar eten nog wat op de computer aan het prutsen was.

De huisvrouw in mij voelde dus de drang deftig eten op tafel te zetten.

Na zo’n tien minuten  had ik een eenvoudige salade gemaakt, een restje patatjes gebakken en voor vriend in kwestie nog een restje vlees opgewarmd.  

Kenmerk 1 van een hongerige Anne-Sophie: koken kan héél snel gaan.

Voor mezelf gooide ik mijn quornblokjes met een scheut soja- en zoetzure chilisaus in de microgolf, niet meteen hopend op een al te overdonderend culinair hoogstandje.

Kenmerk 2 van een hongerige ik: eten is eten.

Ik zet dus alles netjes op tafel. Bordjes, mes, vork, de salade, patatjes, zijn vlees en mijn quorn.

Ik roep: “Eten!” en nog geen halve minuut later zit vriend lief reeds aan tafel.

Verhongerd en gelokt door de geur van voedsel, waagt hij het- nog voor ik aan tafel zit -een brokje eten te stelen. Een brokje van mijn quorn.

Ik wil bijna furieus worden. Schreeuwen dat hij daar een heel bord dood beest voor zich staan heeft voor hem en ik maar en paar quornblokjes en hij zelf vlees wou dus dat dan ook maar zelf moet opeten en van mijn quornblokjes moet blijven.

Kenmerk 3 van een hongerige Anne-Sophie: kom in geen geval aan mijn eten.

Maar mijn vriend is mij voor: “ Amai, da’s goeie kip.”, zegt hij.

Over mijn quornblokjes. 
Ik herhaal: over mijn QUORNblokjes.

Hoe schoon is dat niet?

Het is niet dat ik nog nooit iemand quorn, tofu, kikkererwten of vegetarisch in het algemeen heb kunnen doen eten zonder dat ze dat zelf door hebben, maar deze keer was anders.

Het kwam er zo spontaan en onwetend uit.

Een mooi moment vond ik dat. Eentje om te koesteren. 
Ik heb maar weinig nodig heb om gelukkig te zijn, ziet u.

Wat ik dus eigenlijk wilde zeggen, is dat u dat eens moet proberen, die fake-kip.
Bij voorkeur zo komende donderdag, op 1 oktober, want dan is het Wereld Veggie Dag


En oh ja, als u me zou laten weten wat u ervan vond zou ik dat zeer fijn vinden.
De planeet en ik danken u.

Fake-kip

Gemarineerde quornblokjes met boerenkool, broccoli en gierst

     - 1/2 bakje quornblokjes (die vind je tegenwoordig in nagenoeg elke supermarkt)
     - 4 el zoutzure chilisaus
     - 1 el sojasaus
     - een scheutje water


  1. Marineer de blokjes vijf minuutjes in de chili- en sojasaus.
  2. Verwarm ze 3 minuutjes met een klein scheutje water in de microgolfven.        
  3. Eet de quornblokjes met een slaatje, bij wat gewokte groentjes en noodles, met een groentencouscous  of quinoa.
  4. Overtuig jezelf, vrienden, lief, ouders of weet ik veel wie.






zondag 20 september 2015

Vitaliteit/ kleur met een rietje

Aan karakter wil het me tijdens de vakantie al eens ontbreken. Ik heb zoiets van “Ge hebt al heel het jaar uwe nikkel afgedraaid en uw best gedaan, nu moogt ge er een keer van genieten!” en “Niks moet, alles mag!”… Van die dingen.

En als niks moet, durf ik al eens te vergeten dat gezond eten en regelmatig wat sporten niet gaat om iets wat je moet doen, maar om iets wat je wil doen, simpelweg omdat je je er zoveel beter door zal voelen. Bijgevolg ging mij work-out plan volledig de mist in en denken mijn loopschoenen intussen dat ik hen verstoten heb. Daarnaast dwingt veel uit eten gaan je er als vegetariër vaak toe je tot het melk-kaas-eieren-vegetarisme te bekeren en zou een mens op de lange duur nog een moord plegen voor wat kikkererwten en tempé. De vakantie heeft enorm deugd gedaan hoor, daar niet van, maar mijn lichaam begint om aandacht te snakken.

Dat is wat ik vorige week inzag. Ik voelde me schuldig en dom dat ik dat nu pas besefte en dat de vermoeidheid en hoofdpijnen, ondanks het lakse vankatieleven, wel eens een secret message van mijn lichaam zou kunnen zijn  waarin het oproept tot actie. Tijd om daar eens verandering in te brengen!

Dagelijks yoga, afgewisseld door wat pilates. Check.
Loopschoenen afstoffen. Check.
Op tijd gaan slapen. Check.

Nu is het bovenstaande in combinatie met wat meer letten op mijn voeding waarschijnlijk wel voldoende en voel ik na dat weekje al duidelijk het verschil. Toch wilde ik iets maar. Meer voor de fun dan omdat het nodig was. Dus toen ik Instagram doorsnuisterde en foto’s van “revitaliserende” sapjes zag, wist ik wat me te doen stond.

Samen met vriend lief, haalde ik onze eeuwenoude sapcentrifuge boven en begonnen we als bezeten sapjes te maken. Geen groentje of vruchtje was nog veilig.


Donker paars, feloranje en gifgroen schitterden de sapjes even later in hun glas.  Alleen al voor de kleur zou een mens in de “revitaliserende sapjes” vliegen.

Voor het “revitaliserd” effect zou ik het op zich niet doen. En ook niet voor de afwas… *
Sapjes maak je omdat je ze lekker vindt (vooral de groene viel bij mij erg in de smaak), omdat je al eeuwen een sapcentrifuge staan hebt en niet weet wat ermee te doen of omdat iedereen tegenwoordig zo into sapjes is en je het zelf ook eens wil proberen.
U  ziet het: redenen genoeg. Give it a try!

*Was de centrifuge meteen af. Maar dan echt direct. Niet eerst sapjes proeven, neenee eerst afwassen of u zit geheid in de u weet wel.

Niet zo heel erg revitaliserende, maar wel lekkere sapjes  


Paars sapje

2 grote trossen paarse druiven
4 appels
Eventueel wat honing, hangt af van hoe zoet je druifjes zijn

Oranje sapje 

10 wortels
1 duimgroot stuk gember
4 appels

Groen sapje

2 grote handenvol boerenkool
5 appels


Voor elk sapje dezelfde werkwijze. De vruchten en groenten hoeven niet geschild te worden. Het is wel aan te raden het klokhuis uit de appel te doen en de druiven van hun steeltjes te halen. Verder snijd je alles in grove stukken en pers je deze in je centrifuge. Snel opdrinken, zodat de vitamientjes niet verloren gaan. 




vrijdag 4 september 2015

Het geitenyoghurtje

Soms kan iets dat op zich al enorm lekker smaakt nog wel tien keer zo goed worden door het een tijdje in de oven te stoppen. Denk maar aan geroosterde worteltjes, cake (mij maak je niet wijs dat ik de enige ben die de kom van het cakebeslag uitlikt, geef maar toe) of (zoete)aardappels of tomaten.

Wat zijn het toch fantastische dingen, die ovens.

Nog zoiets dat in voorgaand rijtje past, zijn perziken en nectarines. Heaas kunnen die vruchtjes nogal eens behoorlijk enthousiast beginnen rijpen in onze fruitschaal, dus zag ik me genoodzaakt ze een gepaste bestemming te geven.

In een experimentele bui had ik een week geleden een potje geitenyoghurt gekocht in de biowinkel dat ook vanuit de koelkast stond te schreeuwen om aandacht. Ik had echt geen idee wat ik met die geitenyoghurt aan moest, want er ’s ochtends mijn muesli in kappen, lijk me nu niet meteen zo appetijtelijk.

Nu houdt geitenkaas wel erg veel van zoetige dingen als fruit. Hetzelfde veronderstellen van zijn yoghurtbroertje leek me dan ook een gewaagde gok.

Het plan: perzik grillen met wat honing, schepje geitenyoghurt erbij en garneren met wat geroosterde, lichtgezouten nootjes en een verkruimeld koekje.

Het resultaat was zonder overdrijven verbluffend: zo eenvoudig, super weinig werk, maar zo chique en lekker.

Van nu af aan is de Bioplanet een geitenyoghurtjeskoper rijker. 

Gegrilde perzik met geitenyoghurt en een krokantje 


-           4 perziken of nectarines
-          2 el vloeibare honing
-          1 potje geitenyoghurt
-          1 handvol geroosterde, gehakte amandelen
-          4 droge koekjes à la Petit Beurre, Mariakoekjes…
-          2 el gezouten pompoenpitten
-          Extra honing

  1. Halveer en ontpit de perziken.
  2. Leg de helftjes in een ovenschaal en sprenkel er een eetlepel  honing oven.
  3. Rooster de vruchten onder de grill. Dit duurt zo’n 5 à 10 minuten en gaat erg snel. Blijf dus gerust even bij je oven staan.
  4. Meng een eetlepel honing door de geitenyoghurt en verdeel de yoghurt over 4 kleine bordjes.
  5. Leg de op elk bord 2 gegrilde perzikhelften.
  6. Werk af met geroosterde noten, gezouten pitten en wat koekkruimels. Druppel er nog wat honing over.  
  7. Serveer meteen.