maandag 27 april 2015

Herkenbaar?

Sommige lesdagen voelen aan als een dag uit expeditie Robinson, maar dan zonder het mooie weer, het parelwitte strand en palmbomen. Honger, vermoeidheid en het gevoel dat je een eeuwigheid vastzit en de tijd voorbij kruip. Om de minuut op je gsm kijken en er bijna zeker van zijn dat de tijd in die specifieke aula vertraagd wordt. Een prof die met monotone stem wat ingewikkelde formules opsomt en berekeningen op het bord zit te krabbelen,  waar je nooit wijs uit geraakt en moest je er dan toch iets van kunnen lezen is de kans  groot dat je er weinig tot niets van snapt. De vermoeidheid neemt toe en je oogleden lijken wel geïmpregneerd met lood.  Hier en daar zie je de eerste slachtoffers reeds vallen: hoofd in de nek, mondje open, oogjes dicht en daarnaast dan een stel vriendjes die óf  dezelfde houding gekopieerd hebben óf foto’s van de persoon in kwestie verspreiden via Facebook, Snapchat en andere virtuele wereldjes, al dan niet opgeleukt met een alcoholstiftsnorretje. Een ware marteling, pure ontbering en de continue strijd tegen het zandmannetje.

Iedereen heeft zo zijn manier om zich in de mate van het mogelijke wakker te proberen houden. Sommigen, meestal de personen op rij één tot vier, zitten vastgekluisterd aan hun blad, leggen elk woord dat de prof uitstoot vast op papier en lijken zo, gekluisterd aan zijn lippen, in een continue stresssituatie te verkeren waarbij de adrenaline hen weghoudt van de gedachte aan een warm, donzig bed. Anderen, meestal zij op de achterste rij, ondernemen zelfs geen poging meer om op te letten en amuseren zich met smartphone, de metro of zelfs een gameboy of rubik’s cube. Verder heb je nog de luidruchtig roddelende meisjes, die af en toe strenge, starende blikken van de gefrustreerde prof toegeworpen worden. En tot slot heb je die studenten die je gewoonweg ziet denken dat het gigantisch nutteloos is om in deze les te zitten, maar dat ze daar nu toch zijn en dan eigenlijk beter zouden opletten, maar dat het echt niet lukt en ze moe zijn en honger en ….. Onder die categorie zou ik mezelf plaatsen. Mijn truc om wakker te blijven is water drinken. Kleine slokjes weliswaar want met mijn miniblaas en soms 3 uur durende lessen zou dergelijke techniek wel eens gênant kunnen eindigen. Als je in het midden van een rij zit en de halve rij midden in de les moet opstaan omdat jij pipi moet doen en de prof dan tot overmaat van ramp vraag wat er scheelt, juffrouw… Dat wens je toch gewoon niemand toe? Een ander eerste hulp bij doodsaaie lessen trucje is knabbelen. Ik kauw hele lessen door op kauwgom, maar soms heb ik ook gewoon zin in echt voedsel, iets vullends dat me, wie weet, zelfs een beetje kan helpen om helderder te denken en op te letten. Voor die momenten heb ik mijn trailmix. 

Trailmix is iets wat ik vond  op Pinterest en heet TRAILmix omdat het zo’n compacte powersnack is, ideaal voor onderweg. Een authentieke trailmix bestaat uit noten, gedroogde vruchten, iets zoets  en iets knapperigs. Gigantisch lekker zo’n trailmix, ik noem het mijn zoete borrelnootjes. Enige  nadeel: calorieën zijn er rijkelijk in vertegenwoordigd. Maar dat hoeft op zich niet zo’n probleem te zijn. Ik heb zo mijn eigen techniekjes om die calorieën een beetje terug te dringen. Eerst en vooral: ik kies voor vruchtjes als cranberries, abrikozen en moerbeien in plaats van voor de klassieke rozijnen, want die bevatten heel wat meer suikers. Daarnaast vervang ik altijd de helft van de noten  door een luchtig, cruchy item. Mijn favoriet is gepofte rijst of gewooon stukjes gebroken rijstkoek. Bovendien beperk ik het zoetje in mijn trailmix tot en paar brokjes donkere (90%) chocolade en houd ik me ver weg van de marshmellows en mnm’s die sommige recepten op Pinterest suggereren. Tot slot verdeel ik mijn mix tijdens het maken meteen in porties van 40g, die ik apart verpak, zodat ik ze ’s ochtends meteen in mijn rugzak kan gooien en ik zo voorkom dat ik meer eet dan goed voor me is.

 Hoe dan ook: de gezonde vetten in de noten, de natuurlijke suikers uit de vruchten en dat geluksstofje uit de chocolade zorgen bij mij meestal voor een boost van energie en concentratie die me de kracht geven om me door de rest van de les te slaan.

Trailmix

Kies 2 items uit de noten, 2 uit de zaden, 2 uit de  vruchten en 1 uit crunchy en zoet.

Noten:
Hazelnoten, amandelen, cashewnoten, pecannoten, amazonianoten ….

Zaden:
Pompoenpitten, zonnebloempitten, lijnzaad, chiazaad …

Gedroogde vruchten:
Cranberries, vijgen, moerbeien, gojibessen, mangostukjes…

Crunchy:
Stukjes rijst- of maiswafel, rice puffs (ongezoet), stukjes volkoren cracker of knäckebröd, ongezoete granolaclusters …

Zoet:
Cacaonibs, stukjes donkere chocolade (minstens 70%), gedroogde kokosreepjes, banaanchips, dadels …

Tip1: ga eens langs bij een natuurwinkel, biowinkel of speciaalzaak voor noten en gedroogde vruchten.

Tip2: Ook lekker als snel ontbijt met wat yoghurt. 


vrijdag 17 april 2015

Vrolijk voedsel: naicecream

Sun is shining baby!

Die goeie ouwe lente, net toen het leek alsof ons landje nooit uit zijn winterdepressie zou geraken was hij daar. Net op tijd.

Aan het begin van elk seizoen zeg ik “Dit is nu echt mijn favoriete seizoen!”. Ik hou gewoon van variatie en vind elk seizoen wel iets hebben: zwemmen in zee in de zomer, boswandelingen in de herfst en avonden voor het haardvuur in de winter. Ik hou ook van clichés, ziet u.

Maar met de lente is het toch dat tikje anders. Er is geen enkel seizoen dat me plots zoveel energie en vreugde kan geven. Niet moeilijk ook, want wie wordt er nu niet blij van die plotse helder schijnende zon, blaadjes aan de bomen en lammetjes in de wei. Lente roept in mij ook al tijd een sterke drang naar actie op. De zon moet maar beginnen schijnen of ik sta al in de Aveve potgrond en zaadjes te kopen (Balkonmoestuin, here I come!). Ik moet maar een paardenbloem zien bloeien of ik verlang al naar een namiddag idyllisch wandelen door weides met een picknickmand aan de arm en een vers geplukt boeket bloemen. De thermometer moet zich maar even boven de 12 graden schieten of ik  plan al buiten te eten (en doe dat dan ook… met 3 truien, een dekentje en dikke wollen sokken). 

Al die heerlijke lentedingen. Voor mij en velen overschaduwd door een met tranende ogen, een kriebelende keel en een  gekluisterd zijn aan de zakdoekendoos, maar kom: die pollen horen er nu eenmaal bij en dat heeft allemaal ook zo zijn charmes( Niet echt, maar zon maakt een mens ook een pak positiever heb ik het gevoel).

Nog zo’n direct gevolg van zonneschijn is de drang naar fris, vrolijk voedsel. U weet wel: slaatjes enzo. En niet te vergeten: ijs.

1 probleem. Allé, neen. 2 eigenlijk.
  1.      Tijdens de les dierkunde wist de assistente ons te vertellen dat er vis in ijs zit. De fabrikanten zouden stoffen uit vis gebruiken om te voorkomen dat het ijs begint te kristalliseren en vervatten deze stofjes onder “natuurlijke smaakstoffen” Lekker … :/  Dus bij het zien van een pot vanille-ijs moet ik nu steeds aan rauwe vis denken. (behoorlijk efficiënte mind-set om die ijsverslaving een beetje onder controle te houden met het bikiniseizoen in het vooruitzicht.)
  2.      Zelf ijs maken is geen optie, want m’n ijsmachine is om technische redenen even buiten spel. 

Maar lente zonder ijs. No way! Bikini’s, vissen, ijsmachines of niet. Er moet en zal ijs gegeten worden.

 En daar komt mijn all-round vriend de banaan weer spelen. Want hoewel op Instagram niemand nog iets anders lijkt te eten, is naicecream/ banaanijs bij ons precies nog niet helemaal gekend. Volledig onterecht en moest ik Jeroen Meus zijn, zou heel Vlaanderen zich binnen de kortste keren ook in het banaanijs schieten. Helaas reikt mijn doelpubliek niet dermate ver, dus zie dit als een klein, kostbaar geheimpje tussen jou en mij.

Het principe is even geniaal als simpel: mix ingevroren bananen en je krijgt een zalig, romig ijs. Zonder vis, zonder toegevoegde suikers, zonder vet, zonder bewaarmiddelen, smaakstoffen of wat dan ook. Banaan en niets dan banaan.  Manmanman, dat ik daar nooit helemaal zelf ben opgekomen...

Nu ken ik veel mensen die iets hebben tegen banaan, die gewoon niet houden van de smaak. Wel, vreest niet gij allen! Voor alles is er een oplossing: probeer een van de onderstaande variaties, want door toevoeging van bijvoorbeeld besjes of chocolade, maskeer je de banaansmaak en houd je enkel nog zijn romige textuur over.

Voila, laat die zon maar schijnen, ik ben er helemaal klaar voor!

Naicecream a.k.a banaanijs

  • -          Banaan, in stukjes gesneden en ingevroren
  • -          Plantaardige melk of gewoon water

Doe de banaan samen met een scheutje van de melk of het water in een kleine keukenrobot of blender en mix. Je zal af en toe moeten stoppen om er met een lepel wat in te roeren zodat de mixer weer wat stukjes banaan binnen zijn bereik heeft. Indien nodig voeg je nog een beetje melk toe (niet te veel of je krijgt een milkshake, ook lekker, maar niet onze intentie). Toegegeven, dit vraagt enig geduld, maar eens het ijs vertrokken is wordt het in 1 2 3 heerlijk romig.

Mix wanneer je denkt dat het goed is nog een 15tal secondes door. Ja zal zien dat het ijs dan extra licht en luchtig wordt.

Schep in een kommetje en lepelen maar!


Variaties op het thema

Chococolate

Voeg van bij het begin naar smaak cacaopoeder toe en zoet eventueel met een lepeltje rijststroop, ahornsiroop of honing.  Lekker met wat extra stukjes chocolade of wat geraspte kokosnoot.

Berrylicious

Start met een bodempje water en 1 verse, niet-diepgevroren banaan. Mix deze tot een slijmerig papje. Voeg dan een paar handen diepgevroren bosvruchten toe en mix opnieuw. Zoals bij het klassieke banaanijs vraagt dit wat gemeng en gemix en opnieuw gemeng en weer gemix. Geduld is het geheim.

Orangade

Vervang de melk in het klassiek recept door appelsiensap.

The nutty one

U raadt het al: notenboter. Hier geldt: overdaad schaadt. Een subtiele lepel pindakaas of amandelboter is genoeg voor het meest romige, hemelse ijs dat je je kan inbeelden. Afwerken met wat gekaramelliseerde amandelschilfers voor de luxe-editie.

Perzikje (kennen jullie dat schattige mammoetje uit Ice Age? )

Mix in het klassiek recept eerst de melk met 1 perzik of nectarine. Voeg dan de bevroren banaanstukjes toe en vervolg het recept. Kan ook met een handvol aardbeien in plaats van perzik.


Conclusie: eigenlijk werkt zo goed als alles. Je kan ook alle soorten fruit invriezen en mixen tot een sorbet zoals je dat met de banaan zou doen. Experimenteer er op los!